„Czwarty wymiar” | 03.2015
Z pewnością nadszedł też czas, by spokojnie i bez uprzedzeń przyjrzeć się bliżej tzw. niekonwencjonalnym metodom leczenia, które poświęcają więcej uwagi energii ludzkiego ciała, niż jego fizycznej strukturze.
Świat i życie w kategoriach energii i wibracji
Od pewnego czasu w naszym życiu społecznym można zaobserwować powrót do naturalnych metod leczniczych. Wzrosło poważne zainteresowanie medycyną naturalną, energetyczną czy bioenergoterapią. Nieśmiało podejmowane są też badania naukowe, które stopniowo potwierdzają założenia medycyny niekonwencjonalnej. Wiąże się to z innym podejściem – holistycznym. Wnosi ono w nasze myślenie daleko idące zmiany. Przede wszystkim w sposobie rozumienia, czym jest Wszechświat i jego ewolucja, życie i człowiek oraz zdrowie i choroba. Człowiek, w tym podejściu, rozpatrywany jest jako bardzo złożony, wielopoziomowy system informacyjno-energetyczny. Ten nieuznawany przez naukę akademicką i zignorowany przez oficjalną medycynę, energetyczny system budowy człowieka nie istnieje na tzw. materialnym poziomie. Istnieje jednak bezsprzecznie na poziomie energii subtelnych, ponieważ praktyki związane z tym systemem dają określone, sprawdzalne wyniki.
Energetyczna koncepcja życia
Być może określenia, jakimi posługują się bioenergoterapeuci i uzdrowiciele, dalekie są od doskonałości, jednak trzeba pamiętać, że bioenergoterapia jako nowa dziedzina działalności praktycznej dopiero szuka swojego języka, odpowiednich pojęć, a przede wszystkim modelu, gdyż nie mieści się w formach już istniejących, stworzonych przez naukę akademicką. Warto zauważyć tworzenie się modelu bardzo ogólnego, pewnej koncepcji teoretycznej czy wręcz filozoficznej, wspartej myśleniem holistycznym, leżącym u podstaw medycyny naturalnej oraz bioenergoterapii. Wyraźnie też widać charakterystyczny dla tej grupy sposób myślenia. Ludzie ci mają jakby inny światopogląd, którego ważnym elementem jest zasada jedności organizmu i środowiska, w jakim żyje człowiek, oraz postrzeganie świata w kategoriach energii, których rozumienie wykracza daleko poza jej naukowe definicje.
Bioenergoterapia i jej tożsamość
Wielu ludzi zastanawia się, czym ona jest i jakie jest jej miejsce we współczesnej medycynie. Nie ulega wątpliwości, że bioenergoterapia wchodzi już do obiegu społecznego jako jedna z metod terapii i choć kontrowersyjna i przez naukę ignorowana, niemniej jest nad wyraz skuteczna. Poza tym jej innowacyjność wynika z faktu, że niesie z sobą zupełnie inny model człowieka i inną filozofię życia i świata niż ta, do której jesteśmy przyzwyczajeni.
To, co najbardziej różni środowisko bioenergoterapeutów i uzdrowicieli od tzw. naukowego światopoglądu, to nie biochemiczna, lecz energetyczna koncepcja życia, ze wszelkimi jej konsekwencjami. Ten odmienny sposób myślenia, trochę inne podejście do zdrowia i choroby często spotyka się z nieufnością ze strony medycyny akademickiej. A warto pamiętać, że koncepcja poszukiwania istoty życia nie w zjawiskach materialnych, a bardziej „energetycznych ”, również w nauce zachodniej ma swoją tradycję i zwolenników.
Każda nowość, odmienność, spotyka się na początku z odrzuceniem, a nawet potępieniem części środowiska naukowego i Kościoła. Ludzie profesjonalnie zajmujący się medycyną naturalną, bioenergoterapią i radiestezją mają świadomość, że sposób wykonywania usług w tym zakresie może być dla niektórych niezrozumiały i budzić obawy lub opór pewnej grupy środowisk medycznych i naukowych. Ale tak naprawdę brak jest realnych podstaw do konfliktu, a mamy raczej do czynienia z brakiem informacji i zrozumienia istoty sprawy, wynikających jak zwykle z niewiedzy.
To, co wyróżnia bioenergoterapię spośród innych zawodów, to posiadanie bardzo specyficznych predyspozycji, czyli tak zwanych „zdolności paranormalnych” oraz umiejętności kontrolowanego operowania energiami witalnymi.
Te na ogół dobrze już znane zdolności są dwojakiego rodzaju:
– paranormalny odbiór informacji o zaburzeniach energii człowieka, będący podstawą diagnozy energetycznej, czyli dostęp do informacji niedostępnych „normalnymi” kanałami informacyjnymi i metodami uznanymi przez naukę i medycynę.
– umiejętność odpowiedzialnego i właściwego posługiwania się subtelnymi energiami życiowymi, czyli terapia energetyczna.
Warto w tym miejscu wszystkim profesjonalistom przypomnieć, że wszelkie celowe działania muszą być poprzedzone trafną diagnozą, a efekt zabiegu czy terapii energetycznej powinien być kontrolowany i sprawdzany poprzez tzw. diagnozy częściowe, kontrolno-korygujące, do czego znowu potrzebne są pewne umiejętności diagnostyczne.
Środowisko uzdrowicieli i bioenergoterapeutów od dawna uważa, że ich usługi mają charakter niemedyczny i niewkraczający w kompetencje zastrzeżone dla lekarzy. Dotyczą one działań w tzw. sferze niematerialnej człowieka i zmierzają głównie do przywrócenia równowagi energetycznej organizmu.
Poprzez tego typu działania bioenergoterapeuta pośrednio wpływa na regulację fizjologii i pobudza do działania naturalne, obronne siły organizmu, czyli układ odpornościowy.
Bioenergoterapia powinna być włączona do szeroko rozumianej opieki zdrowotnej.
Zabieg bioterapeutyczny wspomaga prawidłowe funkcjonowanie wszystkich organów i układów fizjologicznych, a także korzystnie wpływa na umysł i psychikę człowieka.